બસ સ્ટેન્ડ સાથે લગાવ પણ થઈ શકે, જો રોજ તમારે દૂર સુધી આવવા જવાનું હોઈ ! આ વાત સૌથી વધુ એ લોકો જાણતા હોઈ જે "અપ ડાઉન" કરતા હોઈ ! હું પણ જામનગર થી રાજકોટ અપ ડાઉન કરતો જ્યારે સૌરાષ્ટ્ર યુનિવર્સિટી માં એલ.એલ.એમ ( હ્યુમન રાઇટ્સ ભવન ) માં પ્રવેશ લીધેલો ! રોજ સવારે ૪ વાગ્યે ઊઠવાનું હાથે ચા બનાવીને પી લેવાની અને ૫ વાગ્યે સૂરજ ભગવાન આકાશ માં દર્શન આપે એની પહેલા પહોંચી જવાનું બસ સ્ટેન્ડ પર !
જ્યારે ગામ આખું સુતું હોઈ ત્યારે ઘરે થી નીકળવાનું, સાથે હોઈ એક પાણીની બોટલ ! રસ્તામાં ક્યાંક ક્યાંક નિશાચર એવા શ્વાન નો ભેટો થાય ! ક્યારેક ભસે પણ ખરા, પણ પછી રોજ નીકળીએ એટલે જોઈને પાછા ટૂંટિયું વાળીને સૂઈ જાય !
જામનગર - સાળંગપુર આ બસ રોજ પકડવાની ૫:૩૦ એ જામનગરથી ઉપડે અને ૭:૩૦ કે ૮ વાગ્યે ત્રિકોણ બાગ ઉતરવાનું ! ત્યાંથી વળી રાજકોટ ની સિટી બસ પકડવાની ૧ નંબર વાળી જે સૌરાષ્ટ્ર યુનિવર્સિટી ના કેમ્પસ સુધી પહોંચાડે !
જ્યારે આપડે નવા નવા અપ ડાઉન ના માણસ બનીએ એટલે શરૂઆત ના થોડાક દિવસ નવું નવું લાગે ! ધીરે ધીરે લોકો સાથે જાન પહેચાન થાય અને એક નામ વગરનો સંબધ વિકસે ! પછી આ સંબધ એક બીજાની ટિકિટ લેવા સુધી પણ આગળ વધે જો તમે વિકસાવી શકો તો ! અજાણ્યા ને પણ પોતાના બનાવી લેવા એ પણ એક આવડતની કળા છે ! બહુ ઓછાં લોકો આ કળા માં માહેર હોઈ છે ! સદનસીબે ઉપરવાળા એ આ કળા આપી છે મને ! અને ઘણો ફાયદો થયો છે !
ધીરે ધીરે આ સંબધ એવો વિકસે કે આપણે બે પાંચ મિનીટ મોડા પડીએ તો આપડી સીટ પણ આપણો મિત્ર રોકી રાખે ! આનું નામ આત્મીયતા !
બપોરે ૧૨:૩૦ એ ભવન માથી ફરી ૧ નંબર વાળી બસ પકડવાની અને માલવિયા ચોક પહોંચવાનું ! પ્લેટફોર્મ નંબર ૧૩ પર જામનગર - રાજકોટ વાળી ઇન્ટરસિટી ની રાહ જોવાની ! આ બસ જોડે તો એટલો લગાવ થઈ ગયેલો કે એના નંબર ( GJ 18 Z 2163 ) પણ હજુ યાદ છે ! કોઈ રાજકોટ થી જામનગર અપ ડાઉન કરતું હોઈ તો આ બસ અચૂક એમને મળી જ હશે ! પછી તો આ બસ ના ડ્રાઇવર એવા યુવરાજ સિંહ અને બસ ના કંડકટર એવા રૂપલ બહેન પણ મિત્ર જેવા બની ગયેલા ! બપોર ના સમય માં સીટ મળવી એટલે લગભગ અશક્ય જેવું કામ કેમ કે રાજકોટ થી ધ્રોલ જવા વાળા ઘણા બધા વિદ્યાર્થીઓ પણ આ જ બસ માં ઘસારો કરે ! ક્યારેક ક્યારેક રૂપલ બહેન પોતાની બેગ કોઈ એક સીટ પર મૂકીને મારી જગ્યા રિઝર્વ રાખે ! ત્યારે એમ થાય કે મિત્ર બનાવવાની કળા ખરેખર કામ કરે એવી છે !
બસ સ્ટેન્ડ પર ઘણી વાર ગરીબ અને અભણ લોકો પણ જોવા મળે જે બિચારા ઇન્કવાયરી બારી પર બસ વિશે પૂછવા જાય અને એમને હળકારીને કાઢી મૂકે ત્યારે એ બિચારા આપણે પૂછે કે ભાઈ આ બસ ક્યારે આવશે ?? જો મને ખબર હોઈ તો જણાવી આપુ, ન ખબર હોઈ તો બીજાને પૂછીને જણાવું ! ક્યારેક ક્યારેક તો કોઈ બિચારા નંબર ની ચિઠ્ઠી કાઢીને કહે ભાઈ એક ફોન લગાવી દયો ને મારા દીકરાને કે મને લેવા આવે ! તો ઘણી વાર આવા લોકોને માનવતા ના ધોરણે ફોન પણ લગાવી આપ્યા છે ! ફોન માં વાત કરીને ઘણી વાર આ લોકો બે હાથ જોડીને આભાર માને ત્યારે ઘણી વાર રડવું પણ આવી જાય !
આપડા પિતા અને દાદા ની ઉંમર જેવડા વ્યક્તિ મને હાથ જોડે ત્યારે થોડુક અજુગતું પણ લાગે અને આશ્ચર્ય પણ થાય કે ખાલી એક ફોન કરી આપવાની આટલી બધી કિમંત કરે આ લોકો !
ક્યારેક ક્યારેક તમારો પહેરવેશ પણ લોકોમાં તમારી એક વ્યક્તિ તરીકે અલગ છાપ ખડી કરે છે ! મોટે ભાગે સફેદ શર્ટ અને કાળું પેન્ટ આ મારો રોજનો ડ્રેસ કોડ ! આ આદત લો કોલેજ માથી વિકસી હતી અને આજ સુધી આ આદત કાયમ રહી છે, આગળ પણ રહેશે !
એક વાર એક ભાઈ આવ્યા મને કહે આ નંબર પર ફોન કરી દો ને મારી ઘરવાળી ને જામનગર દાખલ કરી છે તો મારા દીકરાને કહેવું છે મને તેડવા આવે ! મે ફોન કરી દિધો પછી એ ભાઈને પૂછ્યું કાકા બસ સ્ટેન્ડ પર આટલા લોકો હતા તમે કોઈને નહિ ને મને જ કેમ ફોન કરવાનું કીધું ??? ત્યારે એ ભાઈ એ કીધું ભાઈ તમે વકીલ જેવા લાગો છો એટલે તમને કીધું ! ત્યારે એમ થયું કે હા આપડા ડ્રેસ કોડ ની પણ એક તાકાત છે, ભલે ખાખી વર્દીના નથી પણ બ્લેક એન્ડ વ્હાઇટ ની પણ એક અલગ જ ઓળખાણ સમાજ માં છે અને એ ઓળખાણ એટલે "વકીલ" ની ઓળખાણ !
શું તમને પણ આવો અપ ડાઉન નો કોઈ અનુભવ છે તો કૉમેન્ટ માં જણાવો !
No comments:
Post a Comment